🏵 #قرآنیون 
قسمت دوم:
✍️نویسنده: #دکتر_سلطان_علی_نایبی 
💥بررسی آیات رسالت
در جواب این دسته از قرآنیون می توان گفت آیات متعدد قرآن گواه آن است که پیامبرص به وصف «نبی» نیز همان شؤونی را داراست که وی برای شأن رسولی ایشان پذیرفته است؛همان طور که در آیه 6 سوره احزاب از اولی بودن پیامبرص به وصف «نبی» نسبت به مؤمنان یاد شده است:«النّبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم»  و در آیه 163 سوره نساء پیامبرص به وصف «نبی» را مفتخر به دریافت وحی الهی می داند:« إنّا أوحینا إلیکَ کمَا أوحینا إلی نوحٍ و النّبییّن من بعده» و درسوره اعراف آیه 157: «الّذین یتّبعون الرّسول النّبی الامیّ » و همچنین آیه 158:« فآمنوا بالله و رسوله النّبیّ الامیّ»  و 81 سوره مائده « ولو کانوا یؤمنون بالله و النّبیّ» از ضرورت تبعیت از پیامبر ص و ایمان به او به مثابه «نبی» سخن گفته است.
این نوع تفکر قرآنیون که تفسیر قرآن را مرتبط با سنّت پیامبر ص نمی داند یک انحرافی را هم در پی دارد و آن  نبودن «محوری برای تفسیر» و «اختلاف و پراکندگی تفاسیر قرآنی بدون چار چوب مشخص» است. اگر چه در خود سنّت برخی روایات تفسیری معارض همدیگر هستند اما راه علاج آنها در «علم حدیث» آمده است که «مخالف قرآن و عقل »  نباشد و نیز سایر ملاک ها تبیین شده است اما بودن همان روایات به تفاسیر یک چار چوب کلّی و خمیر مایه تفسیری عنایت می کند.اما طبق نظر قرآنیون که سنت نبوی ص را مختصر به زندگی و حیات ایشان می دانند ،تفسیر قرآن با برداشت های نوین بدون توجه به سنت صورت می گیرد که می تواند «احتمال برداشت های خطا و ناصواب» و« تشتّت و پراکندگی» بسیار را در پی داشته باشد که با غرض اصلی قرآن کریم که همان «هدایت بشر» است سازگاری ندارد.
اگر در بحث «رسالت پیامبر ص» نیز به خوبی دقت کنیم در می یابیم که شخصیت حضرت ختمی مرتبت سبب این شد که به «مقام رسالت» مبعوث شود و این چیزی نیست جز «طهارت نفس» ایشان همان طور که در  سوره نجم می خوانیم:« ما ضلّ صاحبکم و ما غوی* و ما ینطق عن الهوی* إن هو إلّا وحیٌ یوحی» (نجم 2-4) در آیه دوم از عدم ضلالت پیامبر به فعل ماضی یاد شده است یعنی شخصیتی که الان لباس «رسالت» را بر تن کرده به پاس زحمات او در زدودن رذایل اخلاقی و هدایت به «مسلک توحیدی» است و در ادامه بیان می کند که هیچگاه از روی «هوی» و «هوس» سخن نمی گوید و دلیلش هم این است که «او چیزی نیست مگر وحی ای که بر او می شود» این آیات با این همه موکّدات دلالت بر شخصیت عظیم الشّأن حضرت محمّد بن عبدالله ص پیامبر گرامی اسلام ص می نماید که در وهله اول ارتباطی و موضوعیّتی برای «رسالت» ندارد ،بلکه همین که چنین شخصیّتی شایسته دریافت «مقام وحیانی» را دارد و تمام وجودش را از لوث «شرک» و «رذایل اخلاقی» زدوده ، شایسته «تبعیت» و «اطاعت» است چه ایشان را در قامت لباس «رسالت» ببینیم و چه جامه «نبوّت» را بر تن ایشان مشاهده نماییم.رکن اساسی و محوری «اطاعت» از ایشان همان «پاک بودن نفس» ایشان است و الّا اگر این ویژگی را از ایشان سلب نماییم حتّی در مقام «رسالت» نیز اطاعت از ایشان اثبات نمی گردد.بنابر این پیامبر ص چه در «مقام رسالت» و چه در «مقام نبوّت» ،قطعاً «واجب الاطاعة» برای همه مسلمین می باشد و انفکاک بین این دو مقام برای مکلّفین در «مقام امتثال» امری است که دلیل عقلایی و قرآنی ندارد.
🌸💎____الماس معنوی____💎🌸

https://eitaa.com/joinchat/1899561144Cbca8d9330f
@almase_manavi  👈 عضو شوید
@soltanalinayeby